Pierwszego września 1994 przyleciałem do Izraela, do Jerozolimy, gdzie spotkałem się z bliskim przyjacielem Icchaka Rabina, poetą Chaimem Gurim. Wręczyłem mu list, który Gurim natychmiast przekazał premierowi."Izraelski matematyk odkrył zakodowane w Biblii informacje, dotyczące wydarzeń mających nastąpić tysiące lat po powstaniu Pisma Świętego." - pisałem do Rabina - "Powodem, dla którego zwracam się do Pana, jest to, iż w jednym miejscu, w którym w Biblii zakodowane jest w pełnym brzmieniu Pańskie nazwisko - Icchak Rabin - krzyżuje się ono ze zdaniem Zabójca, który zabił". Rok później, 4 listopada 1995, tragiczna przepowiednia sprawdziła się. Strzał w tył głowy, oddany przez człowieka święcie wierzącego, że działał pod wpływem Bożych nakazów, potwierdził to, co zostało zakodowane w Biblii trzy tysiące lat wcześniej. (Fragment książki)

Na krawędzi to opowieść o dorastaniu młodej, odważnej Żydówki wychowanej w tradycyjnej chasydzkiej rodzinie. Eva Libitzky przetrwała rządzone przez Chaima Mordechaja Rumkowskiego getto łódzkie, pobyt w Auschwitz-Birkenau i niemieckim obozie pracy Oederan, by doczekać wyzwolenia w nękanym epidemią tyfusu Theresienstadt. Jej historia to opowieść o ludzkiej wytrwałości, rzucająca nowe światło na dzieje łódzkich Żydów podczas wojny oraz żydowskie doświadczenie w okupowanej przez nazistów Europie. Po zakończeniu wojny Eva wraz z mężem i przyjaciółmi rozważała wyjazd do Palestyny, jednak wybuch wojny o niepodległość nowo utworzonego państwa Izrael i wizja uczestniczenia w kolejnym konflikcie zbrojnym przyczyniły się do podjęcia decyzji o emigracji do Stanów Zjednoczonych.

Dadaab oznacza "miejsce twardego kamienia". Jednak dla mieszkańców Rogu Afryki to przede wszystkim nazwa jednego z największych obozów dla uchodźców na świecie. Założony w 1992 roku miał chronić osoby uciekające przed wojną domową w Somalii od głodu, nędzy, a później również od terrorystów z Asz-Szabab. Niewielki i tymczasowy azyl z biegiem lat przekształcił się w ogromną, otoczoną drutem kolczastym metropolię, kuszącą tysiące ludzi wizją lepszego jutra i darmową opieką organizacji pomocowych.Dziennikarz i wieloletni współpracownik Human Rights Watch Ben Rawlence zebrał historie osób, które wskutek niesprawiedliwości losu znalazły się w sytuacji bez wyjścia. W jego książce głos mają rodzice, którzy zostawili za sobą całą przeszłość, ich dzieci - "pokolenie ’92" - nieznające rzeczywistości innej niż obóz, i ich wnuki, często umierające z powodu niedożywienia i szerzących się w Dadaab chorób.Gwałty i wymuszenia, obławy, wewnętrzny terror i klanowy ostracyzm, a wszystko pod czujnym okiem ONZ i kenijskiej policji. Miejsce, które wydawało się rajem, dość szybko okazało się gettem, z którego ucieczka graniczy niemal z cudem.`